De bronnen waaruit ik mijn inspiratie haal zijn heel aards.
Op dit moment werk ik aan een serie die te maken heeft met “Het Tij”.
Het terugtrekkende zeewater, eb laat op het strand of in een rivier van alles achter.
Prachtige vormen en tekeningen die vergankelijk zijn. Want 6 uur later kan het anders zijn. Dit fascineert mij. En zet mij aan om uit te vinden hoe dit kan. Ik maak hier foto`s van en ik zoek uit op het web hoe het tij werkt en hoe deze vormen en tekeningen ontstaan. Met deze wetenschap maak ik graag werken die laten zien wat dit aardse fenomeen met mij doet.
Tijdens het lage tij ben ik in juli 2022 gaan kijken langs de Westerschelde vanaf “Het Verdronken land van Saefthinge” tot en met “Ossenisse”. De vorm, een zandbank zag ik en ik had gelijk een beeld hoe ik dat zou vertalen op doek.
“Ossenisse” (60 bij 80 cm. Acryl, zand en binder)
Een van mijn bronnen is het kijken op plekken waar het Tij voorkomt.Wat mijn interesse ook aanwakkert is hoe dit aardse fenomeen werkt. Op mijn digitale zoektocht kwam ik onder meer terecht bij de Universiteit van Utrecht.
(Bron: https://www.nemokennislink.nl/publicaties/getijden-maken-met-de-metronoom/)
Fysische geograaf Professor M. Kleinhans is met zijn studenten aan het onderzoeken, het ontstaan van een riviermonding en wat voor invloed hebben eb en vloed hierop. Als eerste willen zij weten hoe ontstaan zandbanken en geulen. Na deze wetenschap zijn zij benieuwd wat doet de stroming vanuit het land en wat voor invloed heeft het hierop. Hiervoor hebben zij een bak “de Metronoom” ontwikkeld die dezelfde bewegingen maakt als het Tij. Dit zijn horizontale en verticale bewegingen die tegelijk worden gemaakt. In het filmpje van hen zag ik een slufter ontstaan. Zo is mijn experiment “Slufter” ontstaan.
Door hiermee aan de gang te gaan en te zien wat er ontstond was mijn volgende uitdaging gauw gevonden: de Ribbels. Deze ontstaan door de golfbewegingen in samenwerking met de wind. Mijn doek horizontaal en verticaal bewegen was geen punt. Wind was een uitdaging, hoe krijg ik dat in mijn atelier? De oplossing lag in een föhn.
Op het doek “Speelmansheule” en op andere werken vind je deze ribbels.
Niet alleen ribbels en zandbanken trekken mijn aandacht op het strand en in de rivierenmondingen. Ook de tekeningen en plekken waar verschildende kleuren samen een beeld geven fascineren mij. De tekeningen ontstaan door het zeeschuim waarin veel zout zit.
Het zout blijft achter in de vorm van lijnen wat een compositie geeft.
Op internet heb ik ook een onderzoek gedaan naar de duinen. Deze ontstaan door vegetatie of door iets wat op het strand is aangespoeld of ligt.
En wat mij inspireert zijn de vormen en de tekeningen die op de duinen zijn ontstaan door wind en/of het tij.
Laatst was ik op de zandmotor, wat een schiereiland is
voor de kust van Kijkduin.
Deze is aangelegd met 21.5 miljoen kuub zand en is gebouw volgens het principe van Bouwen met de natuur.
(Bron: https://dezandmotor.nl/).
Daar vond ik twee zandduinen naast elkaar
die prachtige vormen en tekeningen hadden. Een foto was snel gemaakt.
En thuis ontdekte ik op de foto twee olifanten koppen.
Door mijn veldonderzoek en de vele foto`s die ik heb gemaakt, ben ik tot de ontdekking gekomen dat de natuur en zijn kunstzinnige aardse voorwerpen mij uitdagen en inspireren om jullie, de toeschouwers nog meer te gaan laten zien.
De natuur is meer dan alleen, dan dat het bestaat.
Ik zie namelijk in de aardse verschijnselen natuurlijke bewegingen van samenwerking, acceptatie en het tonen van afhankelijkheid.
Zoals het prachtige duin met zijn vormen en tekeningen die gevormd zijn door de wind en het zeewater. Dat is voor mij samenwerking.
En dat is voor mij een uitdaging om met zand en andere materialen een beeld neer te zetten op doek waarin je het aardse kunt ervaren.
De natuur is voor mij één groot museum met kennis.